– Jaras od kiedy my się kur** znamy? – Zapytałeś kiedy prosiłem o dyskrecję, opowiadając o F33., rzecz jasna, nie chodziło o samolot. Chyba byłeś pierwszym, który nie powiedział najgłupszych słów nadużywanych w obliczu tej choroby. Nie było nic o: „braniu się w garść” itp.
Zwyczajowo na pożegnanie, stuknęliśmy się naszymi bebzolami chociaż, tak raczej witaliśmy się – jeszcze gdy bywałem na konferencjach prasowych, sesjach rady powiatu i innych światach równoległych. Pewnie bez Ciebie i naszych niekiedy nieobyczajnych, choć nigdy chamskich żartów – nie przeżyłbym.
Sam wiesz jakim dla mnie te: wysokie rady, posły, przewodniczący, sekretarze, prezesy są absurdem. Absurd boli czasem fizycznie. Zniszczony hipokamp, u mnie to po prostu podwaja fizycznie dotkliwie.
Czasem pewnie, gdybyś nie uśmiechnął się rzucając pod wąsem: – „nie warto”…Narobiłbym tam siary i głupstw, bo aż się chciało cisnąć niektórym w twarz, że sobie nie życzymy by traktowali nas jak debili.
Ten Twój cholerny spokój, ale spokój świadomy, jakaś mądrość życiowa…To z ostatniego czasu pamiętam i tony singli, muzykę i czarodziejskie sprzęty kupowane u Krzycha na Warszawskiej w angielskich bibelotach…Miłość do Mini Discu i to nasze gadżeciarstwo…
– „Jak ci tam jest w tym Muzeum?” – pytałeś ostatnio. – „Znalazłeś siebie sprzed lat, takiego jak poznałem cię na Budulcu” – powiedziałeś. Dodałeś jeszcze – „nareszcie!” i umówiłeś mnie na piwo z Olkiem. Wiesz nasi synowie chodzili swoimi drogami, a jednak to co jest dla mnie dziś ważne…Tymek mógł liczyć zawsze na Twoje dobre słowo, a ja cholernie lubię Olka, no i dobrze mu w tym szarym cylindrze. Fajnie, że wtedy w Dobrym Browarze przyszedłeś z synem. To była przyjemność wypić z wami. Majkę widywałem raczej na wspólnym holu MPPP i “szesnastki”…
Jaras – teraz ja zapytam: – od kiedy my się znamy?
Biegaliśmy za szczyla po łąkach między Łaziami, a Budulcem.
Czy byliśmy wtedy kumplami?
Tej, no nie będę ściemniał, lubiliśmy się, wtedy nic wiecej. Często gadaliśmy o gumach Donalda kupowanych w mieszkaniu marynarza tuż przy żłobku koło “Parówy” w tym kwadratowym bloku, to były czasy gdy jedyny warzywniak chyba z eternitowym daszkiem był za żłobkiem idąc ode mnie spod “piątki”. Tak ten przy przewróconym wieżowcu, za którym dziedziniec “dziewiątki”.
Parę razy zagraliśmy w gałę na „krzywym Łemblej” i chyba na “Piachach” choć chyba jak ja nie byłeś fanem piłki. Mogę się mylić.
Potem, to już były rozmowy o muzyce, tych było najwięcej.
Eh dorastaliśmy w rockowych czasach i nasz wspólny kumpel Bogaj dołączył do Turbo. Na Dolinie – tej za torami, spotykali się wtedy “hippisi” – życie. Maratony Jazzowe to już w MOK-u. I wiem, zazdrościłem Tobie chyba już wtedy dobrze znałeś Leszka.
Moim kumplem był Grzegorz, no jasne z jednego bloku byliśmy. Jednak jego wujek to dla mnie był gość…Sam Grzechu Chlasta, jedyny, który na Budulcu podczas zabawy w Czterech Pancernych nie grymasił gdy miał robić za Szkopa, też spoko.
Potem był czas, gdy przeniosłem się nad Rynek, znaczy rodzice, więc też musiałem. Mój Kalisz i PSKO, wojsko i PSKO powtórnie. tu poznałem paru późniejszych Twoich kumpli z Zielonej Góry. Radka i Roberta – Bosa… Właśnie Twoja „Zielona”, bratania z Ayoy i Potem, Raz Dwa Trzy…
Koncerty agencji 67, i mocne wsparcie z Twojej strony, wtedy już pisałeś w gazetach. Potem było otwarcie 67 przy Lecha… Nie byłoby tego wszystkiego, gdybyś: mnie, Rudego i Abadona nie wspierał. No w sześćsiedem bywało…pięknie i rock’n’rollowo…i różnie.
Po drodze ten pierwszy w Gnieźnie duży Finał WOŚP, prowadziliśmy razem w Pomniku na Auli. Uczyliśmy się konferansjerki i nakręcania ludzi, podobno szło nam dobrze…
Nikt jeszcze wtedy nie myślał w Gnieźnie o radiu… Jakoś może przestawiam czas, chronologię i to nie ta kolejność…
Ja przyjechałem wtedy z „Raichu” na ostatnią chwilę, wiesz praca jako pomocnik lakiernika. Mówię: Jaras, tu są tłumy, nigdy wcześniej tego nie robiłem… i mam pietra. – „Jaras wymiękasz? To idziemy, będzie dobrze” – klepnąłeś mnie w plery.
Poszliśmy i dobrze było. Dalej, pamiętam, że opublikowałeś moje pierwsze wiersze i inne teksty jeszcze w Głosie. Ehhh ile godzin tam w redakcji na piętrze tego budynku, który dziś jest “Starym Ratuszem” znaczy nad Ratuszową…
Pamiętasz Agromarket na Karei? „Balbin” i Waldek to była ekipa.
I były zakręty w moim życiu, kiedy mało kto wiedział gdzie jestem, szukano mnie przez polskie radio, ja byłem zaginionym, a Ty byłeś wtedy z moimi bliskimi. Po prostu byłeś. Chyba tylko Ty i Dorota, córka naszego ulubionego starosty…
To są chwile gdy…poznaje się człowieka. Tak hartuje się stal. Przyjaźń, nie musi nieustannie kłapać dziobem o przyjaźni i innych takich bla bla bla…
Dobra. To przed 67 było. Jakoś tak, w okolicach mojego pierwszego ślubu, który się nie odbył. Nie zapomnę pierwszego spotkania, gdy wróciłem z “Puszczy” to chyba było Wimpy, dziś tej knajpy już nie ma…Jaras do diabła nie zapomnę, byłeś jedną z dwóch osób, która nie zadała, żadnego głupiego pytania, zero oceny…Owszem padło jedno pytanie: „jak mogę pomóc?” Tak po prostu, żadnego: “stary co ty odj***”, “gdzie ty kur** zniknąłeś”…jeszcze tylko dodałeś – “Niemka” da radę” – tak mówiliśmy o Gośce, która przyjechała z Zagłębia Ruhry na ślub, którego nie było. Niemka – nie miało tu złych podtekstów, sama tak o sobie mówiła…
To też na zawsze pamiętam, z jakim ciepłem powitałeś moją Ślązaczkę w Gnieźnie, ej to było później, zobacz, ale też w Wimpy. Nie pamiętam tylko na co obstawiałeś z Reksem zakład podczas naszego z Olą ślubu. Wiem przecież, że jeden stawiał skrzynkę wódki, tylko który zakładał, że przyjdę, a który, że mnie nie będzie – nie wiem. Nie ważne. Przyszedłem też dzięki naszym rozmowom.
Powiedzmy; szczerze, poza Małgorzatą Bartyzel byłeś drugą osobą, która kierowała mnie w dziennikarstwo. Tak Radio – to historia, w którą mnie wplątałeś – dziękuję.
To było jedno z pierwszych spotkań, był chyba Maciej Maciejewski, na pewno Gosia Swędrzyńska, Gołąb, Ty i ja, czy był już Ryba i jakiś ksiądz? Nie wiem. To były rozmowy o Radiu Wojciech. Potem podziało się tak, że Gołąb wylądował w Radiu Gniezno, my z Gośką i Rybą w Radiu Wojciech, potem zwanym Radiem Plus. Maciej też. Dużo fajnych chwil – Ty grałeś rocka i jazz, który grał tu też Zibi Łuczak, nie pamietam, on pewnie był też na tym spotkaniu…Potem tak poszło, że zostało. Część z nas w Radiu Wojciech, część w Radiu Gniezno. Potem jakieś zamiany, wojenki, uczestniczyłeś w tych pierwszych, nigdy w drugich.
Przecież wiem “Gruby”, że to, że mnie prezes Górski i Radek Bartkowiak zaprosili na przesłuchanie – to była Twoja robota. Radio Warta było wtedy jednym z lepszych w Wlkp.Wspaniała przygoda i zawsze miło było odpalać Twoje dźwięki w czasie serwisów. Chyba wtedy zaczęliśmy gęsto wymieniać się słuchaną muzyką. Stary, to tam poznałem mistrza Piotra, znaczy dzięki szkoleniom szefów muzycznych. No i dzięki Twojej pomocy nagrałem te 50 minut rozmowy z „Kaczką”. Słuchaliśmy tego razem z Mini Discu, wiesz byłeś jedynym, który go ze mna wysłuchał w całości. I tak już zostanie.
Dziesiątki wspólnie przeprowadzonych wywiadów, z naszymi wspólnymi mistrzami. Potem kiedy pisałem dla WAB, wsiadając do Twojego auta słyszełem pytanie: „masz coś ciekawego do czytania?” – miewałem. Ty miewałeś dla mnie płytkę.
Cholera Jaras…nie jestem już w mediach…Ty zawsze w nich będziesz.
I jeszcze pamiętam jak rozmawialiśmy o Robercie Michalaku – Bosie, studiowaliśnie razem. Nie mogłeś pojechać go pożegnać. Zrobiłem to za nas.
No i jeszcze, to o czym piszą wszyscy Olo, Karol, Rafał jeden i drugi, Renia czy Anka, Justyna, Wojtek, Kinga, Kamila – kiedy tylko, któryś z nas nie miał jakiegoś kontaktu, miałeś go Ty. Nigdy nie było odmowy. I choć miałeś wiedzę na wszystkich, nikomu świadomie nie zrobiłeś krzywdy.
Nie, no spoko, to nasze środowisko, było nieźle pokręcone, czasem wojenki podjazdowe, jakieś mityczne opowieści o konkurencji…Zawsze, ale to zawsze byłeś ponad to. Poza tym.
Nie dokończę tej historii…sił brak. A jest jeszcze kilka spraw, za które jestem Tobie wdzięczny.
Jeszcze niedawno odebrałem telefon – “ Gruby” – pytasz, bo wzajemnie się tak nazywaliśmy – „a Ty na zdalnym czy jesteś w muzeum? Bo może bym wleciał”…usłyszałem pytanie.
Nie wlecisz. Kur**, nie wlecisz. Na zdalnym przejęty covidem: siostry, chrześniaka, szwagra i siostrzenicy – moich rodzinnych galonów z Warszawy, sam z jakimś ropnym gardłem – dostałem info od Darka Pajkerta. Jaras, „Gruby”? – nie uwierzyłem. Potwierdzenie od: Ola, Anki, Karola, Rafała…
Dziś u Kaśki na fb, zobaczyłem piękne Wasze zdjęcie…Dociera do mnie, że już się nie zderzymy brzuchami. Kiedyś Tam do Ciebie przyjdę w zaświaty, zrobimy z Waldkiem Miernikiem, Gołębiem, Zibim wspólne Radio.
Jarek Mixer Mikołajczyk https://www.facebook.com/plugins/like.php?locale=pl_PL&href=https%3A%2F%2Fpopcentrala.com%2Faktualnosc%2F132-felieton%2F3007-jaras-od-kiedy-my-sie-kur-znamy&layout=button_count&show_faces=true&action=like&colorscheme=dark&font=arial&height=20https://platform.twitter.com/widgets/tweet_button.96fd96193cc66c3e11d4c5e4c7c7ec97.en.html#dnt=false&id=twitter-widget-0&lang=en&original_referer=https%3A%2F%2Fpopcentrala.com%2Faktualnosc%2F132-felieton%2F3007-jaras-od-kiedy-my-sie-kur-znamy&size=m&text=%22Jaras%20od%20kiedy%20my%20si%C4%99%20kur**%20znamy%3F%22&time=1612180230095&type=share&url=https%3A%2F%2Fpopcentrala.com%2Faktualnosc%2F132-felieton%2F3007-jaras-od-kiedy-my-sie-kur-znamy
