Relacje Archiwum

W minioną sobotę w Młynie publiczność miała okazję, po raz kolejny usłyszeć koncert Sztywnego Palu Azji, jak mówił ze sceny Leszek Nowak, „Szpal” lubi powracać do Gniezna, i to można było odczuć podczas wydarzenia, pewnie za jakiś czas odbędzie się następny koncert, wydarzenie cieszyło się bowiem, dużą popularnością, klub został wypełniony słuchaczami po brzegi.

Genialny w swej prostocie i romantyczny, ale wolny od kiczu czerwonych, balonowych serduszek. A do tego posługujący się rozpoznawalnym kodem kulturowym, bo dotyczącym miłości czy jakości w kulturze i poprowadzony z właściwą bohaterom wieczoru manierą.

Po raz kolejny uczniowie gnieźnieńskiej “Muzycznej” wystąpili z kameralnym niedzielnym koncertem w Starym Ratuszu. Z klasą ale bez patosu; tak można podsumować ten niezwykle pogodny koncert. Krótki zwarty program przygotowany głównie przez uczniów szkoły II stopnia poprowadzony bez zbędnego rygoru przez Dominikę Sochacką – Drzewiecką był dla uczestników okazją do relaksu i wytchnienia. 

Po ostatnich obleganych zajęciach w ramach Rodzinnej Niedzieli, dziś ponownie salę edukacyjną Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie wypełniły dzieci z rodzicami. Nie zabrakło: gwaru, wyobraźni, smoczych jaj, a przede wszystkim Borki i Sambora. Tym razem “rodzinna” połączona była z premierą kolejnego odcinka muzealnego komiksu z udziałem jego autorów Elżbiety Żukowskiej i Karola Kalinowskiego. 

“Tożsamość. Warsztaty w Arktyce” będące nagrodą Fundacji Identitas zakończyły się 7 marca. Szóstka nagrodzonych przez Identitas literatów od 29 lutego pod okiem ekspertów miała okazję uczestniczyć w warsztatach prowadzonych przez ekspertów w samotnej stacji arktycznej na wyspie Uløya – Lyngen Outdoor Center. Z wyprawy ze stypendium wrócił Marcin Cielicki autor esejów Miasto wewnętrzne. 

Istnieją takie zespoły, które nie boją się dosłowności, lecz nie prostactwa, bazują na prowokacji nie będącej szyderą, a swą wyrazistością potrafią zdobyć publiczność. Tak jak od lat zdaje się robić Apteka.

Czy możliwa jest działalność instytucji kultury w dobie koronawirusa? Rzecz jasna tak. Może być nawet bardziej skuteczna w dotarciu niż ta w realu. Pozostawiamy pytanie o ekonomię.

Jarmarki św. Wojciecha to wielowiekowa tradycja. Ta część odpustu – profanum, wpisana jest podobnie jak uroczystości i procesyjne sacrum w świadomość gnieźnian. Wystarczy powiedzieć, że to pierwszy raz od wielu lat nie ma rozstawionych bud jarmarcznych, przez lata zwłaszcza w rzeczywistości PRL-u, ta siermięga towarów sprzedawanych pod budami, mieszała się z pięknem drewnianych pukawek, szmacianych piłeczek na gumce i odgłosem korkowców i pistoletów na kapiszony.

Gnieźnieńscy artyści, animatorzy zrobią teraz skok na kasę. 10 razy sprawdziłem, czy aby Karol Soberski nie pomylił liczby zer, publikując to szokujące info na informacjach lokalnych. Nie pomylił się – potwierdził mi osobiscie. Pomyślałem, że żart jest, że to rada osiedla funduje 20 tys. dla wszystkich twórców z Tysiąclecia, no bo jak to Winksy albo Starówka to lipa i trochę mało.